รักต้องลุ้นของยัยเฉิ่มเบอะ - นิยาย รักต้องลุ้นของยัยเฉิ่มเบอะ : Dek-D.com - Writer
×

    รักต้องลุ้นของยัยเฉิ่มเบอะ

    ช่วงนี้เป็นตอนต้นเรื่องค่ะ ให้ทราบถึงตัวละคร และจุดเริ่มต้นของความรัก

    ผู้เข้าชมรวม

    102

    ผู้เข้าชมเดือนนี้

    1

    ผู้เข้าชมรวม


    102

    ความคิดเห็น


    1

    คนติดตาม


    0
    จำนวนตอน :  0 ตอน
    อัปเดตล่าสุด :  11 มิ.ย. 52 / 00:00 น.
    ตั้งค่าการอ่าน

    ค่าเริ่มต้น

    • เลื่อนอัตโนมัติ

           "ฮ้าว~อ้าว~อ้าว" (หาวนะคะหาว)
          "อะไรกันเพิ่งนอนไปแท้ๆ ต้องตื่นอีกแล้ว"  -_-

    ....นั่นแน่สงสัยสิว่านี่ตัวละครตัวนี้คือใคร  ลืมแนะนำ เอางี้ละกันตัวละครตัวไหนโผล่มาก้อแนะนำไปทีละตัวเลย  
     
    แม่หนูนี่ชื่อ แป้ง ละกันนึกไม่ออก   เป็นนางเอก หรือตัวเอกน่ะแหล่ะ  นิสัยน่ะไม่บอกหรอก ต้องหั้ยลุ้น 

    ...เข้าเรื่อง...

    หลังจากนั้นแป้งก้อลุกจากที่นอน คิดเรอะว่าคนอย่างแป้งจะเก็บที่นอน แม่หนูเฉิ่มเบอะอย่างแป้งเก็บก้อไม่สมกับที่เป็นแป้งดิ  หลังจากลุกจากที่นอนแป้งก้อเก็บที่นอนสิ  อิอิ ขำตรงไหนวะ

    จากนั้นแป้งก้อไปอาบน้ำ แล้วก้อแต่งตัวเตรียมไปโรงเรียน (แป้งอยู่ ม.6 นะคะ)

         "แม่แป้งไปโรงเรียนก่อนนะ" แป้งตะโกนบอกแม่ที่อยู่ในครัวกับพี่ชายของแป้ง
         "แล้วแป้งไม่กินข้าวเหรอลูก" แม่ของแป้งถามแป้ง
         "ไม่หรอกค่ะ หนูรีบ แล้วก้อไม่หิวด้วยค่ะ" แป้งตอบแล้วก้อเดินออกไปป้ายรถเมล์

    ...แม่กับพี่ชายโผล่มาแล้ว  แม่เป็นผู้หญิงค่ะ  ชื่อ...ไม่มีนามค่ะ เด๋วจะเอาไปล้อกัน อิอิ
    พี่ชายแป้งชื่อป๋อง เป็นผู้ชายเรียนอยู่มหาลัยปี 3 สายอะไรหนูก้อไม่รู้หรอก หนูเพิ่งอยู่ ม.1 อ่ะ หนูไม่รู้เรื่องอ่ะ ฮือๆ 
    ...เข้าเรื่องต่อ...
    เอี้ยด สะเอี้ยด สะเอี้ยด รถเมล์เบรกค่ะ
        "เฮ้ย! แป้งรอด้วย" เสียงของใครบางคนที่อยู่ข้างหลังแป้งกำลังตะโกนเรียกแป้งอยู่
        "อืม..ว่าไงหรอบิว" แป้งทักเพื่อนบ้าง
        "ป่าวหนิ บิวแค่เรียกอ่ะ เดินเข้าโรงเรียนกันเหอะ" บิวตอบแป้ง
    ...อีกตัวแล้ว เพื่อนแป้ง ชื่อ บิว ชื่อเต็ม บิวตี้ฟูล เป็นเพื่อนสุดสนิทของแป้ง...

    ...เข้าเรื่อง...
    ณ ห้องเรียนของแป้ง ม.6/2 ถือว่าเป็นห้องเด็กปานกลางและกัน (แล้ว ม.6 เค้าเรียนกันแบบไหน หนูไม่รู้ หนูจะเดาละกันนะคะ ขอประทานโทดค่ะ จะเน้าแต่ความรักแล้วนะ )
       "นี่ แป้งปิดเทอมไปไหนมาเหรอ" บิวถามถึงช่วงปิดเทอมใหญ่ตอน ม.5
       "ก้อไม่ได้ไปไหนหรอก เดินเที่ยวอยู่แถวบ้านแหล่ะ" แป้งตอบ
       "อืม..ส่วนบิว บิวไปพัทยา คนเยอะมากเลย แต่ก้อปกติแหล่ะ" บิวโม้
       "อืม.." บิวตอบเหมือนเบื่อๆ หรือเซ็งๆ อะไรซักอย่าง
       "นี่แป้ง แป้งเป็นไรรึป่าวตั้งแต่เมื่อเช้าแล้วนะ โกรธบิวหรอ" บิวถามด้วยความกังวน
       "ป่าว แป้งแค่ตื่นเต้นจะมาโรงเรียน ก้อเลยนอนไม่หลับ" แป้งตอบ แล้วก้อฟุบหน้าลงไปบนโต๊ะ
       "อืม..งั้นบิวไม่กวนแล้วนะ" แล้วบิวก้อเดินไปหากลุ่มเพื่อนคนอื่น
    07.50 น. เข้าแถวค่ะ
    คนกล่าวนำเพลงชาติเป็นยัยเมย์ ประธานนักเรียนที่เลือกไว้ตอนใกล้ปิดเทอมตอน ม.5 พอขึ้น ม.6 จึงทำหน้าที่เป็นประธานนักเรียนเต็มตัว
    ....คงไม่ต้องบอกประวัติพวกชื่อแล้วนะ ส่วนนิสัยอ่านไปเรื่อยๆเถอะค่ะ....
       "ประเทศไทย...." เลียงกล่าวนำเพลงของเมย์เริ่มขึ้น
    นักเรียนทุกคนร้องเนื้อท่อนต่อไปตาม
                                    .......................................................................................
    ณ ห้อง ม.6/2  

        "นักเรียนคะ วันนี้เปิดเทอมวันแรกยินดีที่ได้รู้จักนะคะ ครูชื่อ ครูมะลิวัลย์นะคะ" คุณครูแนะนำตัว
        "เปิดเทอมวันแรกของ ม.6 วันนี้มีเพื่อนใหม่ย้ายมาอยู๋ห้องของเรานะคะ"
    แล้วก้อมีนักเรียนชายเดินเข้ามาในห้อง น่าตาก้อดูดีนะ แต่ไม่หล่อมาก ผิวออกขาวๆเลืองๆ ตัวสูงแต่ไมสูงมากนัก เดินเข้ามาในห้องเพื่อแนะนำตัว
        
        "สวัสดีครับ ผมชื่อ เมฆา ปทุมทอง ครับ ชื่อเล่นชื่อ เมฆ ครับ" เมฆแนะนำตัวด้วยเสียงอันไพเราะ
        "เอ...ที่ไหรว่างมั้งจ๊ะ เพื่อนจะได้นั่ง" คุณครูชำเรืองดูที่นั่งให้เด็กใหม่

    ...รับรองค่ะนิยายเราไม่น้ำเน่า ต้องไม่ให้เมฆนั่งใกล้แป้งเด็ดขาด...

       "นั่นไง ข้างวรุณพร" ครูชี้ไปที่นั่งว่างข้างๆ

    ...วรุณพรเป็นเพื่อนแป้งกับบิวนี่แหละ ชื่อเล่นชื่อ วุ้น...

    เด็กใหม่นั่นก้อเดินไปนั่งข้างวุ้น

    ในใจของแป้งตอนนี้ก้อคือ แป้งรู้สึกชอบเมฆเข้าแล้ว ถึงจะรู้อยู่แก่ใจว่า เพิ่งเคยเห็นหน้าแท้ๆ ไม่รู้นิสัย ไม่รูใจ แล้วไปชอบเมฆได้ยังไงกัน ไม่ได้ไปตกหลุมรักเพราะเมฆหล่อหรืออะไรทั้งนั้น  เพราะเมฆไม่ได้หล่อมากนัก น่าตาก้อแค่ดูได้ ไม่ขี้เหร่ หรอก  แต่เรื่องนั่นไม่สำคัญ  แค่ใจมันรู้สึกใช่ก้อ...OK แล้ว  ที่นี้แป้งจะทำยังไงในเมื่อแป้งชอบเมฆ  แต่ถ้าด่วนพูดไปก้อน่าเกลียด แต่ถ้าไม่พูโอบชอบไปเรื่อยๆ มันก้อดีอยู่ แต่ถ้าแห้วจะทำยังไง นี่แหล่ะปัญหา  และตอนนี้เมฆนั่งไกลแป้งมาก ไม่ใช่แค่แสนไกล หรือเพียงเอื้อมมือ แป้งนั่งหน้าริมสุดทางขวา  แต่เมฆนั่งตั้งท้ายสุดริมซ้าย  แต่ว่าถ้าแป้งหันไปทางนั้นก้อเห็นหน้าเมฆชัดอยู่หรอก  แต่มันดูยังไงๆ ไม่รูอ่ะ >0<
       
        "เฮ้อ...." แป้งถอนหายใจ
        "ทำไมเหรอแป้ง" นนท์ถาม

    ...นนท์ก้อคือเพื่อนที่นั่งคู๋กับแป้ง ไม่ได้สนิทกันนักหรอก แค่รู้จัก
       
       "ป่าวๆ แป้งแค่รูสึกว่า ร้อนๆ ร้อนน่ะ" O////O แป้งตอบด้วยสีหน้าอายๆ
       "พูดแค่นี้ก้ออาย บ้า" นนท์พูดแล้วก้อยิ้มหั้ยแป้ง
       "ป่าวซักหน่อย" แป้งเขิน

    .................................................แล้วชั้นจะทำยังไงดีเนี่ย...................................................................


        
      แป้งยังคิดถึงเรื่องเมฆอยู่ แป้งยังกังวนไม่หาย แล้วแป้งจะทำยังไงต่อไปเนี่ย
     
    ติดตามตอนต่อไปค่า n_n
        

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น